Θα ήθελα ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΕΣΑΣ, εσάς που ήδη ακολουθείτε το blog μου, αλλά και όσους θα το ακολουθήσουν στην πορεία, όλες αυτές τις ψυχές στον κόσμο για την δύναμη που μου δώσατε αυτές τις ημέρες να στηρίξω τον εαυτό μου, στις αποφάσεις και τις επιλογές μου, αλλά και την δύναμη που μου δίνετε κάθε ημέρα να ακολουθώ αυτό για το οποίο γεννήθηκα, αυτό το οποίο με συντονίζει με την Υπέρτατη πραγματικότητά μου και την αποστολή της ψυχής μου για το Ανώτερο Καλό μου και το Καλό όλων.
Αναγνωρίζω ότι δεν θα καταλαβαίνετε τι σημαίνουν και τι θέλω να πω με τα λόγια αυτά, αλλά νιώθω την ανάγκη να τα μοιραστώ μαζί σας, ζητώντας από τα βάθη της καρδιάς μου, την υπομονή σας. Αυτή την περίοδο τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου, κάνουμε έναν αγώνα για να προσφέρουμε σε λίγους μήνες, αυτό το οποίο μας ενώνει και για το οποίο δουλεύουμε : το όραμά μας για μια καλύτερη κοινωνία, για ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης, για μια ουσιαστικά ευτυχισμένη ζωή.
Νιώθω την ενότητα μεταξύ μας, την ισότητά μέσα από την ίδια μας την ύπαρξη στη ζωή. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε παρόμοιες ανάγκες, παρόμοια συναισθήματα, παρόμοιες σκέψεις.
«Στον εαυτό μου βλέπω εσάς και σε εσάς τον εαυτό μου». Βιώνουμε ως άνθρωποι, ανεξάρτητα τις νοοτροπίες που επιφανειακά μας χωρίζουν, την ίδια ουσία : όλοι θέλουμε να μας αγαπούν και όλοι θέλουμε να αγαπήσουμε.
Πολλοί μιλούν για την αγάπη, χωρίς να γνωρίζουν τι σημαίνει αγάπη. Οι περισσότεροι νομίζουμε ότι ξέρουμε τι σημαίνει αγάπη. Και μέσα σε αυτή την υποτιθέμενη αγάπη, προσπαθούμε να χτίσουμε την ζωή μας. Με αποτέλεσμα πολλές φορές να απογοητευόμαστε και να ξαναρχίζουμε από την αρχή. Πως όμως μπορούμε να χτίζουμε την ίδια μας την ζωή με λάθος υλικά ?
Η απόδειξη ότι ο τρόπος που χτίζουμε τη ζωή μας είναι λάθος, έρχεται μέσα από την έλλειψη ηρεμίας και πληρότητας που βιώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι, παρόλο που τυπικά και εξωτερικά έχουν να επιδείξουν ένα λαμπρό οικοδόμημα ζωής.
Ο λόγος είναι γιατί εξωτερικά αυτό που παρουσιάζεται ως ευτυχία, επιτυχία στην ζωή η ακόμα και αγάπη, είναι χτισμένο σε λάθος βάσεις, σε σαθρό έδαφος.
Τα πάντα όμως μπορούν να αλλάξουν. Η μόνη προϋπόθεση είναι η θέληση να δούμε την ζωή μας μέσα από μια άλλη οπτική γωνία. Όταν εμείς θελήσουμε, θα έρθουν οι κατάλληλοι άνθρωποι, οι κατάλληλες περιστάσεις για να μας βοηθήσουν σε αυτή μας την επιλογή. Έχουμε μάθει να αξιολογούμε και τον εαυτό μας και τους άλλους, ανάλογα με το τι «φαίνεται». Καθώς είναι αυτό που μπορούμε να αντιληφθούμε από το περιβάλλον μας, μέσα από τις αισθήσεις μας. (Τι βλέπω?, τι ακούω?, ……, τι λένε οι άλλοι?….).Για πολλά χρόνια έκανα και εγώ το ίδιο. Συμπεριφερόμουν όπως σε ένα κοπάδι, μιμούμενη τους γύρω… Μέχρι που κάποια στιγμή είπα μέσα μου « μα τι κάνουν όλοι αυτοί, τι θέλουν στην ζωή τους, γιατί δεν είναι ευτυχισμένοι, γιατί τρέχουν όλοι σαν παλαβοί? Βιάζονται να προλάβουν τι? Πολλές ερωτήσεις για πολλά χρόνια. Κανείς δεν μου έδινε μια απάντηση που με ικανοποιούσε…. Ένιωθα στο βάθος της ύπαρξής μου, πως υπάρχει απάντηση στα ερωτήματά μου, αλλά πως ούτε αυτοί οι ίδιοι που ρωτούσα, δεν την γνώριζαν. Έτσι ξεκίνησα τον δικό μου δρόμο, αυτόν που θα έψαχνα να βρω τις απαντήσεις στα ερωτήματά μου. Ένα μοναχικό δρόμο στην αρχή, που τώρα όμως μοιράζομαι με πολλούς ανθρώπους.…όλο και περισσότερους ανθρώπους…Στην ερώτηση που πολλές φορές μου κάνουν : «με τι ασχολείστε ?», τώρα γελάω όταν η απάντησή μου, τους αφήνει έκπληκτους και πολλές φορές άφωνους….
«Είμαι αρχιτέκτονας, όχι όμως αυτός που φαντάζεστε, αλλά ένας διαφορετικός αρχιτέκτονας: χτίζω την ζωή και την ευτυχία μου, για το Ανώτερο Καλό μου και το Καλό όλων».
Και έτσι είναι. Μετά από πολλά οικοδομήματα ζωής, που έχτιζα με τα υλικά που με είχαν μάθει να χρησιμοποιώ, που τελικά όλα γκρεμίζονταν, επέλεξα «να χτίζω» με τον δικό μου τρόπο. Πολλούς ακόμα τους ξενίζει, γιατί ο τρόπος αυτός δεν τους είναι γνώριμος και παρόλο που βλέπουν πως κάτι δεν πάει καλά στην ζωή τους, δεν αναρωτιούνται: « μα μήπως πρέπει να κάνω κάτι άλλο, από αυτό που με έμαθαν να κάνω? Αυτήν την ομορφιά την αρμονία και την απλότητα του οικοδομήματος, θέλω να μοιραστώ με ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, δίνοντας «τα υλικά» και μαθαίνοντάς τους να τα χρησιμοποιούν.