Αγαπημένε μου εαυτέ, μετά από χρόνια πορείας στο δρόμο της αυτογνωσίας, γνώρισα ποιος είσαι. Έμαθα να σε βλέπω ολόκληρο, με τις δυνατές και τις αδύναμες πλευρές σου, με τις ποιότητες και τα ελαττώματα σου. Έμαθα να σε αναγνωρίζω, να σε εκτιμώ, να σε σέβομαι και να σε υπολογίζω στη ζωή μου, ακριβώς όπως είσαι. Έμαθα να σε θαυμάζω για την ακλόνητη θέληση σου, το ανήσυχο πνεύμα και τις αρχές σου, την αδιάκοπη εξελικτική σου πορεία και την αστείρευτη δημιουργικότητα σου. Όλα αυτά τα χρόνια, μέσα από τις εμπειρίες της ζωής, έμαθα να σε ακούω, να επικοινωνώ και να μοιράζομαι μαζί σου τα πάντα, με απόλυτη ειλικρίνεια, χωρίς ίχνος εγωισμού. Έμαθα να σε στηρίζω, να σε φροντίζω και να σε προστατεύω. Γιατί ήσουν, είσαι και θα είσαι ο καλύτερος μου φίλος. Αυτός που πάντα ήταν, είναι και θα είναι δίπλα μου, αυτός που γνωρίζει τα πάντα για εμένα, όλα μου τα βιώματα, τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις ανάγκες, τα θέλω και πάνω από όλα το όραμα μου, το όραμα της ψυχής μου. Αυτό που δεν πρόδωσα και δεν θα προδώσω ποτέ, για τίποτα και για κανέναν, γιατί είναι η φλόγα της αλήθειας και της ύπαρξης μου. Εσύ ήσουν κοντά μου, στα εύκολα και στα δύσκολα, άλλοτε χαιρόσουν και άλλοτε έκλαιγες μαζί μου. Εσύ με στήριζες, μου έδινες κουράγιο να ξεπερνώ κάθε δυσκολία, με παρότρυνες να μην εγκαταλείψω … Εσύ με μεγάλο θάρρος, θέληση, επιμονή και υπομονή, με έμαθες να χαράζω το δρόμο μου. Εσύ μέσα από τις αξίες, τις ποιότητες και τα ταλέντα σου, τη χαρά, τον έρωτα και τον ενθουσιασμό σου με ωθούσες να εκφράζομαι, να δημιουργώ και να προσφέρω. Εσύ με έμαθες να είμαι ελεύθερη ψυχή και ελεύθερη γυναίκα.
Φτάνοντας σήμερα εδώ θέλω με όλη μου την καρδιά να σου ζητήσω συγνώμη που σε πόνεσα, που νόμισες πως σε εγκατέλειψα, ήταν οι φορές που από άγνοια, ήμουν απούσα, μη ξέροντας πώς να είμαι παρούσα στη ζωή σου. Σου ζητώ συγνώμη που σε υποτίμησα, ψάχνοντας γύρω μου για αυτά που ήταν ήδη μέσα σου. Σου ζητώ συγνώμη που υπερεκτίμησα τους άλλους, που σε απαρνήθηκα υπηρετώντας τις επιθυμίες τους. Σου ζητώ συγνώμη που ήμουν σκληρή μαζί σου, που σε εξάντλησα, στερώντας σου το σεβασμό μου. Σου ζητώ συγνώμη που έψαχνα την αξία σου στη γνώμη και τη συμπεριφορά των άλλων, ζητιανεύοντας για την αναγνώριση, την αποδοχή και την εκτίμηση τους. Σου ζητώ συγνώμη που δεν υπολόγισα τις δικές σου ανάγκες, βάζοντας τους άλλους ως προτεραιότητα στη ζωή μου. Σου ζητώ συγνώμη που επέτρεψα σε κάποιους να ορίζουν τη διάθεση σου. Σου ζητώ συγνώμη που μέσα από τη μοναξιά και την ανασφάλεια μου, την ανάγκη μου για αγκαλιά και αγάπη, σε άφησα απροστάτευτο, μπαίνοντας σε καταστάσεις που δεν σου ταίριαζαν. Σου ζητώ συγνώμη που άφησα ορισμένους να εκμεταλλεύονται την αθωότητα και την αγνότητα σου.
Τώρα όμως, ήρθε η ώρα να αποδώσω δικαιοσύνη σε εσένα, εαυτέ μου, να σε τοποθετήσω ψηλά στην καρδιά μου, εκεί που σου αξίζει και σου αναλογεί, γιατί ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ.