Με αφορμή τη συζήτηση με μια φίλη μου για την εξελικτική πορεία του ανθρώπου, αλλά και με έναυσμα τη μεγάλη αλλαγή που πραγματοποιείται στον πλανήτη μας στις 21 Δεκεμβρίου 2020, με τη σύνοδο των πλανητών Δία-Κρόνου, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, με όσο πιο απλό και πρακτικό τρόπο, γνώσεις και βιώματα, που αφορούν την ύπαρξη και τη ζωή μας πάνω στη Γη.
Πιστεύω, πως η γνώση είναι ατελής και στείρα, αν παραμένει στο επίπεδο της θεωρίας. Η γνώση ολοκληρώνεται, όταν μας βοηθά να κατανοούμε, σε πρακτικό επίπεδο, το ποιοι είμαστε, το πώς βαδίζουμε και το πού πάμε. Με αυτό τον τρόπο η γνώση γίνεται μια ενεργή, δημιουργική ενέργεια που γεννά νέους κόσμους μέσα και γύρω μας, μια αναμορφωτική δύναμη, πηγή ειρήνης, ομορφιάς και ευτυχίας στη ζωή.
Βρισκόμαστε στην πιο σημαντική στιγμή στην ιστορία του πλανήτη μας. Μπορεί τα γεγονότα που ζούμε να υποδηλώνουν το αντίθετο, όμως υπάρχει, μια άλλη οπτική, για να αντιληφθούμε τι συμβαίνει και για ποιο λόγο.
Αυτός αποκαλύπτεται μέσα από τη γνώση της έννοιας των διαστάσεων, ως ενεργειακά πεδία ζωής. Κάθε διάσταση χαρακτηρίζεται από μια διαφορετική συχνότητα και από ένα άλλο επίπεδο αντίληψης. Ανάλογα με τη διάσταση, μέσα στην οποία ζει ο άνθρωπος, έχει και διαφορετική αντίληψη. Αλλάζοντας διαστάσεις, στη διάρκεια της εξελικτικής του πορείας, ο άνθρωπος αναβαθμίζεται, εξυψώνεται και αντιλαμβάνεται διαφορετικά την πραγματικότητά του.
Η παράμετρος που προσδιορίζει αυτή την εξελικτική πορεία, είναι η θέλησή του, να μάθει και να προχωρήσει στη ζωή. Είναι η δυνατή εσωτερική ώθηση, που νιώθει κάποια στιγμή ο άνθρωπος, να αναζητήσει αυτά που δεν φαίνονται και που δεν βλέπει με τα φυσικά του μάτια. Είναι η στιγμή που ψάχνει να αναγνωρίσει και να επεξεργαστεί πεδία, μέχρι στιγμής άγνωστα στον κοινό του νου.
Η θέληση είναι θέμα επιλογής, του κάθε ανθρώπου. Κατά συνέπεια κανείς δεν πρέπει να πιέσει τον άλλον, να λειτουργήσει όπως ο ίδιος θέλει. Γιατί παρεμβαίνει στο χρόνο, στο δρόμο και στον τρόπο εξέλιξης, που έχει επιλεγεί από την κάθε ψυχή και από το Θεό-Δημιουργό της. Το θείο Πνεύμα το Ζωοποιόν, της Αλήθειας και της Αγάπης, το Πανταχού Παρών και τα Πάντα Πληρών, ο Θησαυρός και η Πηγή των αγαθών, εκδηλώνεται ως Ύψιστη Δημιουργική Δύναμη, μέσα σε ένα Πεδίο Απεριόριστων Δυνατοτήτων και Πιθανοτήτων. Αυτή η επίγνωση είναι που προσδίδει την ιερή αξία σε όλες τις μορφές ζωής, από την ύπαρξή τους και μόνο.
Ειδικά αυτή τη χρονική περίοδο, η ιερή παρουσία του καθενός αποκτά ιδιαίτερη σημασία, γιατί μέσα από τη συχνότητα που εκπέμπει και την αλληλεπίδραση του με τους άλλους, συνειδητά η ασυνείδητα, γίνεται ένας συν-δημιουργός της νέας ζωής στη Γη.
Η Γη αυτή τη στιγμή είναι ένας τρισδιάστατος πλανήτης, που όμως βρίσκεται σε μια μεγαλειώδη στιγμή αλλαγής και περάσματος σε ανώτερες δονήσεις και συνεπώς ανώτερες διαστάσεις, καθώς η θεία Βούληση, για το κάθε δημιούργημά Της, είναι να βιώνει την ελευθερία, την αρμονία και τη χαρά.
Αυτή η αλλαγή είναι μέρος του Θεϊκού Σχεδίου, είναι μη αναστρέψιμη, και επηρεάζει όλες τις μορφές ζωής. Κοσμικές ακτίνες υψηλής συχνότητας έρχονται στη Γη, προκαλώντας μια αφύπνιση, μια επέκταση της συνείδησης στον άνθρωπο. Σκοπός της είναι η εξέλιξη, το πέρασμα από τις χαμηλές δονήσεις της τρίτης διάστασης, στις ανώτερες συχνότητες της τέταρτης και της πέμπτης διάστασης.
Και επειδή η γνώση είναι δύναμη, για να κατανοήσουμε αυτό το πέρασμα, είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε πρακτικά, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τής κάθε μιας και των αλλαγών που βρίσκονται προ των πυλών.
Η τρίτη διάσταση στην οποία βρίσκεται η Γη αυτή τη στιγμή, χαρακτηρίζεται από μια πυκνή, χαμηλή, αργή και συμπαγή δόνηση. Μια περιοριστική και δύσκαμπτη πραγματικότητα. Ο δυισμός, δηλαδή τα ζεύγη αντίθετων πόλων, είναι το κύριο χαρακτηριστικό της. Έτσι ερχόμαστε να βιώσουμε καταστάσεις αντίθετες, ως καλό-κακό, σωστό-λάθος, αλήθεια-πλάνη, εγωισμός-αγάπη, ειλικρίνεια-ψέμα, δύναμη-αδυναμία, ελευθερία-σκλαβιά, κλπ. Σκοπός αυτού του δυισμού, είναι να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να ανακαλύψουμε τα αίτια και τα αποτελέσματα των πράξεων και των επιλογών μας, μέσα από το νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος.
Πώς γίνεται αυτό?
Μα με το νόμο της έλξης, το συμπαντικό νόμο, που ο Δημιουργός έδωσε στη διάθεσή μας, ως πυξίδα, για να μπορούμε να αναγνωρίζουμε το πού βρισκόμαστε, ανά πάσα στιγμή. Έτσι σε πρακτικό επίπεδο έλκουμε καταστάσεις, γεγονότα και ανθρώπους, για να αναγνωρίσουμε το σημείο της συνειδητότητάς μας, να το επεξεργαστούμε και να το ανυψώσουμε.
Και επειδή σε αυτή τη χαμηλή δόνηση της τρίτης διάστασης, μέσα από την μακρόχρονη παραμονή μας στις γήινες ενσαρκώσεις, ξεχάσαμε ποιοι είμαστε και από πού ερχόμαστε, βρεθήκαμε σε μια κατάσταση λήθης. Λησμονήσαμε τον αληθινό θεϊκό μας εαυτό, την ενότητά μας με κάθε μορφή ζωής και ύπαρξης και τη σύνδεσή μας με την Πηγή, το Δημιουργό μας. Έτσι αποκομμένοι, από τις υψηλότερες όψεις του εαυτού και το Θεό, σαν χαμένα παιδιά, βρεθήκαμε να βιώνουμε την ενέργεια που ονομάζουμε φόβο.
Αυτό το συναίσθημα δημιούργησε την ακαμψία μας, ως κατάσταση ύπαρξης, εμποδίζοντάς μας να κινούμαστε ελεύθερα, κάνοντάς μας να αναδιπλωνόμαστε στους εαυτούς και να κλεινόμαστε στις σχέσεις μας με τους άλλους. Παρατηρήστε γύρω σας, το αποτέλεσμα του φόβου, στις συμπεριφορές των ανθρώπων. Αρχικά ο φόβος παγώνει κάθε ενέργεια και στη συνέχεια, τους τρέπει σε φυγή. Αυτή η αντίδραση έκλεισε την ικανότητά μας για διεύρυνση και ανάπτυξη, για επανένωση με την ψυχή μας, τον Ανώτερο Εαυτό μας και τις ψυχές των άλλων. Πολλοί άνθρωποι εγκλωβίστηκαν μέσα στο δίχτυ της λήθης, της άγνοιας και του φόβου και σταμάτησαν να ζουν με χαρά τη ζωή τους.
Άρχισαν να αποκτούν εσωτερική δυσαρμονία, να βιώνουν μια σειρά από χαμηλής δόνησης συναισθήματα, ως απόρροια του φόβου και της ξεχωριστότητας. Συναισθήματα όπως αυτά, της ανασφάλειας, του πόνου, του θυμού, της ζήλιας, καταστάσεις αναξιότητας, ελλείματος, ανταγωνισμού και σύγκρισης, θρόνιασαν στον ορθολογικό νου, της τρίτης διάστασης. Ένα νου που λόγω της περιορισμένης αντιληπτικής του ικανότητας, να δει την ολότητα της ύπαρξης, αρκέστηκε στο να αποθηκεύει πληροφορίες, να υπολογίζει, να κάνει συγκρίσεις, να βγάζει συμπεράσματα και να παίρνει αποφάσεις με γνώμονα την αντίληψη του διαχωρισμού. Ως αποτέλεσμα αυτής της δυσαρμονίας, δημιουργήθηκαν οι ασθένειες.
Ο διαχωρισμός, επηρέασε και την αντίληψή μας, σχετικά με την έννοια του χρόνου, αλλά και τις επιλογές μας. Κινούμενοι σε ένα γραμμικό άξονα ύπαρξης, που ορίζει το χρόνο, ως παρελθόν, παρόν και μέλλον, η παραμονή της συναισθηματικής φόρτισης του φόβου, επηρέασε όχι μόνο τη ζωή μας στο παρόν, αλλά και τις επιλογές μας για το μέλλον. Ο ανεπεξέργαστος νους – σε άγνοια του νόμου της αιτίας και του αποτελέσματος και των μαθημάτων της ψυχής, που απορρέουν από αυτόν – έμαθε να επιλέγει με βάση το φόβο. Ο φόβος που βιώθηκε για ένα γεγονός στο παρελθόν, βιώνεται στο παρόν και μεταφέρεται στο μέλλον. Αυτή είναι η ονομαζόμενη τρισδιάστατη θηλειά του χρόνου. Δηλαδή αυτό που φοβηθήκαμε πριν από ένα λεπτό το μεταφέρουμε στο μέλλον, μέσα από το φόβο μήπως ξανασυμβεί. Εδώ, ο ορθολογικός νους, μη συντονισμένος με την ψυχή, δεν γνωρίζει, πως όποια εμπειρία και αν βιώσαμε στο παρελθόν, εφόσον την επεξεργαστήκαμε, ως μάθημα για την ψυχή μας, δεν έχει, πλέον, λόγο ύπαρξης στη ζωή μας. Το μάθημα το πήραμε.
Με αυτά τα χαρακτηριστικά της δόνησης της τρίτης διάστασης, η ανθρωπότητα, για αιώνες, κρατήθηκε σφιχτά δεμένη στην πλάνη της, μέσα από ένα νου που γνωρίζει μόνο αυτά που αντιλαμβάνεται, αλλά δεν γνωρίζει αυτά που δεν ξέρει, ακριβώς λόγω της άγνοιάς του.
Τώρα στο δρόμο της τέταρτης διάστασης όλα αυτά αλλάζουν, καθώς η συνειδητότητα του ανθρώπου διευρύνεται και επεκτείνεται. Η αντίσταση, η αντίδραση και η ακαμψία, που χαρακτήριζε την τρίτη διάσταση, δίνει τη θέση της στην κατάσταση της ανταπόκρισης, της αποδοχής και της ευελιξίας.
Ο ορθολογικός νους ανεβάζει τις δονήσεις του, βγαίνει από τη λήθη, τον περιορισμό και την άγνοια της τρίτης διάστασης. Ο άνθρωπος, αρχίζει και συντονίζεται με τις υψηλότερες συχνότητες και τα λεπτοφυή πεδία της Ανώτερης Διάνοιας του, αυτήν της ψυχής του.
Πρακτικά η ζωή αποκτά μια ελεύθερη και ανάλαφρη χροιά. Η συνειδητότητα του ανθρώπου ανοίγει, έτοιμη να δεχτεί ένα νέο τρόπο σκέψης, μέσα από έναν εξαγνισμό και κάθαρση, που συντελείται από τις ενέργειες της τέταρτης διάστασης και την οποία βιώνει σε όλα του τα σώματα : στο νοητικό, στο συναισθηματικό, στο ενεργειακό και στο φυσικό του σώμα. Σε συντονισμό με την ψυχή του, αρχίζει και αναγνωρίζει την άγνοια που είχε, το ενεργειακό σκοτάδι μέσα στο οποίο κινείτο. Μια εσωτερική ώθηση να βγει στο Φως, τον οδηγεί στο να αναγνωρίσει τα εμπόδια, τις καταστρεπτικές μνήμες, τις πλάνες και τις ψευδαισθήσεις, τις λανθασμένες και περιοριστικές πεποιθήσεις, τις εγωιστικές τάσεις και τις ανάγκες επιβολής των χαμηλών ενστίκτων του. Ο άνθρωπος, όπως περιγράφεται στη «σπηλιά του Πλάτωνα», ελευθερώνεται από τις αλυσίδες της τρίτης διάστασης, που τον κρατούσαν αλυσοδεμένο για αιώνες και τώρα θέλει να βγει έξω, να αντικρύσει τον Πνευματικό Ήλιο της Αλήθειας (Α-στερητικό και Λήθη) και της Αγάπης. Αρχικά αυτή η αλλαγή από το σκοτάδι στο Φως, μπορεί να τον ενοχλήσει, καθώς όλα, τού είναι πρωτόγνωρα και άγνωστα. Πρακτικά, η αίσθηση είναι παρόμοια με αυτήν που βιώνουμε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, όταν κάποιος ανοίγει τα παντζούρια για να καλωσορίσει μια νέα ημέρα και το άπλετο φως πλημμυρίζει ξαφνικά το δωμάτιο…Μπορεί να χρειαστεί λίγος χρόνος προσαρμογής σε αυτή τη νέα κατάσταση.
Όμως το βίωμα της χαράς, τού να ζεις μέσα στο Πνευματικό Φως και να πορεύεσαι μέσα σε αυτό είναι ανείπωτο. Ξεπερνάει κάθε φαντασία. Είσαι ευτυχισμένος, επειδή απλά ζεις και υπάρχεις μέσα σε αυτό το ανώτερο πεδίο συνειδητότητας, που φωτίζει όλο σου το είναι, όλες τις πλευρές, τις σκέψεις και τα συναισθήματα σου. Γνωρίζοντας ποιος είσαι, σε σύνδεση με τον Ανώτερο Θεϊκό σου εαυτό, οι εμπειρίες της ζωής αποκτούν μια νέα εξευγενισμένη ερμηνεία, βλέποντας τα πάντα γύρω σου, τις καταστάσεις, τους ανθρώπους, όχι ως απειλή αλλά, ως δασκάλους και ευκαιρίες εξέλιξης.
Ακόμα και η αντίληψη του χρόνου αλλάζει, δίνοντας στο χρονικό τώρα, της παρούσας στιγμής, όλη τη σημασία και το νόημα της ζωής. Το παρελθόν χάνει τη δύναμή του να σε προσδιορίζει, ενώ το απρόβλεπτο μέλλον γίνεται ένα πεδίο πιθανοτήτων και δυνατοτήτων, ως αποτέλεσμα των συνειδητών επιλογών που κάνεις στο τώρα. Με αυτόν τον τρόπο γίνεσαι παρών στη ζωή σου, γίνεσαι ο ηνίοχος και ο δημιουργός της πραγματικότητάς σου.
Συνδεδεμένος με τον Ανώτερο Εαυτό σου, την πνευματο-ψυχή σου, αρχίζεις και βιώνεις το μεγαλείο της ύπαρξης και της ζωής σου. Νέα συναισθήματα έρχονται να πλημμυρίσουν την κάθε στιγμή, από την θεωρητικά ασήμαντη, έως την πιο σημαντική. Ξανασυνδέεσαι με την ενέργεια της εμπιστοσύνης, της ευγνωμοσύνης, της θετικότητας και της ελευθερίας, τού να είσαι ο πραγματικός σου εαυτός.
Η πέμπτη Διάσταση τώρα δεν είναι μακριά.
Είσαι ήδη στον προθάλαμό της.
Η πέμπτη Διάσταση φαίνεται τώρα στον ορίζοντά σου, όπως το φως του ήλιου που φέγγει στην αυγή, έτοιμος να δώσει ζωή σε μια νέα ημέρα.
Και πράγματι μια νέα εποχή για την ανθρωπότητα ξεκινά. Μια εποχή συλλογικότητας και ενότητας πάνω στον πλανήτη μας που φαντάζει ως τον χαμένο παράδεισο. Ένα παράδεισο που όλοι εμείς, εσύ και ο άλλος και εγώ, αποφασίσαμε να φέρουμε στη Γη, μέσα και από τη δική μας συμμετοχή, μέσα από τη δική μας αφύπνιση, μέσα από την ένωση και το βίωμα όλων των πλευρών του εαυτού.
Αυτή η εσωτερική αλλαγή έρχεται τώρα και καθρεπτίζεται γύρω, στον εξωτερικό μας κόσμο. Καθώς, σύμφωνα με τον Ερμή τον Τρισμέγιστό, ισχύει το «ό,τι πάνω, έτσι και κάτω, ό,τι μέσα έτσι και έξω».
Η εσωτερική ενότητα, που έχουμε αποκτήσει τώρα, ζώντας συνειδητά μέσα στο Πνευματικό Φως της Αλήθειας και της Αγάπης, αγκαλιάζοντας όλες μας τις πλευρές, καθρεπτίζεται τώρα και στο συλλογικό επίπεδο, μέσα από το βίωμα της ενότητας που βιώνουμε με όλα τα όντα, με κάθε μορφή ζωής και ύπαρξης, ως παιδιά, όλα, του Ενός Θεού. Ως εκδηλώσεις της Θεϊκής Συνειδητότητας, που παίρνει μορφή σε ένα ιερό, απεριόριστο πεδίο δυνατοτήτων και πιθανοτήτων. Είναι η στιγμή του σεβασμού, που νιώθουμε προς κάθε δημιούργημά Του. Η στιγμή που αποκτούμε κατανόηση για τους άλλους, η στιγμή που τους νιώθουμε, η στιγμή που τους συγχωρούμε, η στιγμή που αγαπάμε με την αληθινή και βαθιά έννοια της αγάπης, με τον ίδιο τρόπο που κατανοήσαμε, συγχωρήσαμε και αγαπήσαμε τον εαυτό μας.
Η ειρήνη, η ηρεμία, η ασφάλεια, η καλοσύνη, η ευδαιμονία και η πληρότητα, ως αποτέλεσμα της ένωσης αυτής, έρχονται και μας φωτίζουν, μας ζεσταίνουν και μας γλυκαίνουν. Έρχονται και εκφράζουν μια νέα ζωή βαθύπλουτο, πλουτοδότειρα, φορέα πλούτου και αφθονίας, όπου καθένας συν-δημιουργεί για τον ανώτερο καλό του και το καλό όλων των όντων.