Όταν πριν χρόνια σε μια χώρα, με μεγάλο ποσοστό φτώχειας, παρατηρούσα τους ανθρώπους να κάθονται χάμω στις άκρες των δρόμων με την ίδια άνεση που κάποιοι άλλοι θα απολάμβαναν την χουχουλιάρικη ζεστασιά του σαλονιού τους, όταν τους έβλεπα να γελούν, να τραγουδούν και να χορεύουν ανάλαφροι, μέσα σε ένα στροβίλισμα χρωμάτων, χαράς και ανεμελιάς, αναρωτήθηκα τι είναι αυτό που τους διαφοροποιεί. Πώς και γιατί αυτοί οι άνθρωποι μέσα σε μια κατάσταση οικονομικής δυσκολίας, είχαν αυτή τη συμπεριφορά;
Η ερώτηση είχε ριζώσει βαθιά μέσα στο μυαλό μου για να μπορέσει μετά από χρόνια εσωτερικής αναζήτησης, να απαντηθεί από τη νέα συνειδητότητα, που έχει ανθίσει και ευωδιάζει στο νου και στην καρδιά μου.
Αναγνωρίζω πως αν και δεν μπορούμε να προβλέψουμε κάποιες καταστάσεις στη ζωή μας, μπορούμε να τις ελέγξουμε, μέσα από τη δυνατότητα που έχει ο καθένας να αλλάξει τη στάση του απέναντι σε αυτές, προσδίδοντας τους μια νέα ερμηνεία. Με αυτό τον τρόπο απέκτησα τη δύναμη να γίνομαι ο κυρίαρχος της ζωής μου, καθορίζοντας πόσο επιτρέπω σε ένα γεγονός να με αγγίζει και να με επηρεάζει. Νιώθω την ευλογία της εσωτερικής ελευθερίας να με πλημμυρίζει γιατί παρόλο την οικονομική κρίση, τις καθημερινές δυσκολίες και την αβεβαιότητα που επικρατεί στη ζωή μας, έχω επιλέξει να είμαι ευτυχισμένη.
Για αυτό και έχω αποφασίσει να ζω σε επαφή με τη φύση, μέσα στην αγάπη και στην επίγνωση. Αναγνωρίζω πλέον πως ακόμα και η οικονομική κρίση που περνάμε αποτελεί μια ευλογία της ζωής. Μέσα από αυτήν οι άνθρωποι έχουν βρει νέους τρόπους να νιώθουν ευτυχισμένοι, έχουν κατανοήσει πως αυτά που έχουν νόημα και ουσία στη ζωή δεν αγοράζονται, δεν πωλούνται, δεν αποτελούν αντικείμενο οικονομικής συναλλαγής. Τα χρήματα για πολλούς έχουν απομυθοποιηθεί ως μέσο ευτυχίας και ασφάλειας και έχουν αποκτήσει την πραγματική τους διάσταση ως ένα μέσο ανταλλαγής.
Η επαφή με τη φύση είτε αυτό λέγεται βουνό είτε θάλασσα, έχει γίνει μια αγκαλιά που τρέφει, που ηρεμεί, που γαληνεύει, ένα ανιδιοτελές χάδι που απελευθερώνει από έννοιες και σκοτούρες, χωρίς να ζητά αντάλλαγμα και προϋποθέσεις. Οι άνθρωποι μόνοι ή μαζί με άλλους, παρέα με τον ήλιο ή το φεγγάρι, πλέκουν μνήμες, ανταλλάσσουν στιγμές, αγκαλιάζουν καρδιές, ενώνουν ζωές αντίθετες και διαφορετικές, παλιές και καινούργιες πλευρές. Κοντά στη φύση, το επάγγελμα, η κοινωνική η οικονομική κατάσταση του καθενός, σβήνουν, χάνονται, μπροστά στην κοινή αγάπη προς τη μητέρα γη. Οι μάσκες πέφτουν, οι ανθρώπινες σχέσεις γίνονται αληθινές, ελεύθερες από τις ψευδαισθήσεις και τις κοινωνικές πλάνες περί αξίας και δύναμης. Οι άνθρωποι επιτρέπουν στον εαυτό τους να δείξουν τον ευάλωτο και πονεμένο εαυτό τους και οδηγούνται σε βαθιές και ουσιαστικές σχέσεις. Κοντά στη φύση μπροστά στο μεγαλείο της βουνοκορφής ή την απεραντοσύνη της θάλασσας, νέες ποιότητες και αξίες έρχονται να θρονιάσουν στην επαφή των ανθρώπων, δείχνοντας πόσο ίδιοι είμαστε, πόσο κατά βάθος όλοι θέλουμε να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.
Μέσα από την οικονομική κρίση, ζούμε καταστάσεις όπου το «εγώ» ξυπνάει και βγαίνει από την κρυψώνα του εγωισμού, του εγωκεντρισμού και της έπαρσης, για να αποκτήσει εν-συναίσθηση, συμπόνοια, κατανόηση και αγάπη. Ζούμε στιγμές σύμπνοιας όπου τα «εγώ» παραγκωνίζονται δίνοντας τη θέση τους στο «εμείς», πάνω στη σκηνή της ζωής. Πολλοί είναι αυτοί που έχουν αποκτήσει ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους τους, ένα ενδιαφέρον που εκδηλώνεται με ποικίλους και διαφορετικούς τρόπους ανάλογα με τη δυνατότητα και τη θέληση του καθενός.
Η ίδια η οικονομική κρίση, έχει γίνει το ερέθισμα για αρκετούς ανθρώπους να προχωρήσουν στην εξελικτική τους πορεία, μέσα από το άνοιγμα της συνειδητότητας τους και την απόκτηση επίγνωσης. Πολλοί είναι αυτοί που μπουχτισμένοι και απογοητευμένοι από όλα αυτά που μας έχουν επιβάλλει ως ιδανικά, στρέφονται μέσα τους, αναζητώντας ένα νέο νόημα της ζωής. Ερωτήσεις του τύπου, «ποιος είμαι», «πού πάω», «τι θέλω», «τι έχει πραγματική σημασία για μένα», «τι χρειάζομαι πραγματικά», «τι με κάνει ευτυχισμένο», βρίσκουν απαντήσεις που παλιά φάνταζαν ανύπαρκτες. Η επίγνωση που γεννιέται μέσα από αυτή την εσωτερική αναζήτηση, αναδεικνύεται σε ένα λαμπερό φάρο, οδηγό για τον εαυτό και τη ζωή.
Όλα γίνονται ξεκάθαρα, καθώς η νέα μου συνειδητότητα, σαν ένας ανεμοστρόβιλος, καθαρίζει και πετά στο περιθώριο, ψευδαισθήσεις, προγραμματισμούς και πλάνες που μέχρι πρότινος καθόριζαν την ύπαρξη μου. Ο υλικός πλούτος μέσα από το πρίσμα της επίγνωσης, μετασχηματίζεται, μετουσιώνεται και γίνεται μια βάση για δημιουργία, για έκφραση, για μοίρασμα.
Η υλική αφθονία που ήθελα να βιώνω στη ζωή, έχει δείξει το νέο της πρόσωπο, μέσα από την επαφή μου με τη φύση, τη σύσφιξη των ανθρώπινων σχέσεων και την αφύπνιση της συνειδητότητας μου. Φύση, αγάπη και επίγνωση είναι το τρίπτυχο της χρυσής αφθονίας στη νέα μου πραγματικότητα. Τώρα αυτό που θέλω είναι να τη μοιραστώ.