«Στις εκδρομές μας στο βουνό, έβλεπε τα πουλιά να πετούν ελεύθερα και αναστέναζε, μόνο αυτό τον ευχαριστούσε». Αυτά ήταν τα λόγια πολύ καλής φίλης μου, όταν έχασε τον άντρα της στα 50 του χρόνια.
Τώρα πλέον κατανοώ πως και αυτός ο άνθρωπος, όπως και τόσοι άλλοι, ήταν θύμα των ψευδαισθήσεων που ζούμε, επιλέγοντας μια ζωή όπου δεν ήταν ελεύθερος να είναι ο εαυτός του, να ακολουθεί τις ανάγκες και τα θέλω του, απλά για να έχει την αναγνώριση και την επιβεβαίωση από το περιβάλλον και τη γυναίκα του.
Πόσες άλλες ζωές, πόσες άλλες σχέσεις, δεν έχουν καταστραφεί μέσα από την ανάγκη ικανοποίησης των ψευδαισθήσεων, των φουσκωμένων «εγώ» των ανθρώπων. Πόσο αυτοί οι μηχανισμοί αυτοπροσδιορισμού της εικόνας του εαυτού μας, τρέφονται από προγραμματισμούς και λανθασμένες πεποιθήσεις, κάνοντας μας δέσμιους, αλυσοδεμένους μέσα στη πλάνη μας.
Μεγαλομανία, ξενομανία, ανάγκη απόκτησης υλικών αγαθών, εξουσίας και κύρους, πλασματική αγάπη, υποτιθέμενη ασφάλεια και ελευθερία, ηδονή των αισθήσεων, γίνονται οι σκιές που παρελαύνουν στον απαίδευτο νου μας, οι σκιές όπου αφιερώνουμε την ίδια μας την ζωή. Και το χειρότερο είναι πως δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο εγκλωβισμένοι είμαστε σε αυτό το σπήλαιο των ψευδαισθήσεων, όπως περιγράφεται στο «μύθο του σπηλαίου» από τον Πλάτωνα.
Για πολλά χρόνια ζούσα και εγώ, μέσα σε αυτή τη «σπηλιά», πιστεύοντας ότι έτσι είναι η ζωή, ότι αυτός είναι ο σκοπός της ύπαρξής μας. Υπήρξα και εγώ ένα ακόμα θύμα…. Εμπειρίες έρχονταν στη ζωή μου για να με «ξυπνήσουν», όμως ακόμα δεν είχε έρθει η στιγμή της αφύπνισής μου. Ο πόνος που βίωνα και η έλλειψη ικανοποίησης και πληρότητας, ήταν αυτά που έτρεφαν τη δύναμη της ανατροπής και της ελευθερίας που φώλιαζε μέσα μου. «Γιατί συμβαίνουν τόσα πράγματα στη ζωή μου, γιατί τόσος πόνος…» αναρωτιόμουν. «Θέλω να βγω από εδώ μέσα», έλεγε μια φωνή από τα τρίσβαθα της ψυχής μου. Είναι αυτή η εσωτερική φωνή που με καθοδηγούσε, δίνοντας μου όλο και περισσότερο τη δύναμη για να σπάσω τα δεσμά που με κρατούσαν σε αυτή την πλάνη και να βγω στο Φως του Ήλιου, αρχικά ανακαλύπτοντας και μετά βιώνοντας το μεγαλείο της ύπαρξης που οδηγεί με κάθε τρόπο, όποιον θέλει, στο δρόμο της πραγματικής ευτυχίας.
Μου δινόταν το μεγαλύτερο δώρο της ζωής : το άνοιγμα στη γνώση του εαυτού μου και κατόπιν στην πορεία, η έκφραση αυτής της γνώσης μέσα από τη δημιουργικότητά μου, για το Ανώτερο Καλό μου και το Καλό των άλλων. Ανοίγοντας αυτό το δώρο της αυτογνωσίας και άλλα δώρα ξεπηδούσαν το ένα μέσα στο άλλο, σαν τις ρώσικες μπαμπούσκες, για να μου αποκαλύψουν το δώρο της εσωτερικής αξίας, το δώρο της εσωτερικής δύναμης, το δώρο της εσωτερικής ασφάλειας, το δώρο της εσωτερικής ελευθερίας, το δώρο της εσωτερικής αγάπης και το δώρο της εσωτερικής ευτυχίας. Το φώς του Ήλιου έλαμπε μέσα μου και στη ζωή μου, κάθε μέρα και περισσότερο, δείχνοντας μου πως ό,τι έψαχνα τόσα χρόνια γύρω μου, ήταν απλά μέσα μου.
Ανέτρεψα τα πάντα στη ζωή μου, γιατί τώρα ήμουν ελεύθερη, να δω μέσα μου και γύρω μου, ό,τι τόσα χρόνια δεν μπορούσα να αντιληφθώ. Το άρωμα που ευωδίαζε τη ζωή μου, με μεθούσε από τη δύναμη και τη ποιότητά του.
Αυτό που πάντα με είχαν μάθει να αναζητώ έξω από εμένα, μέσα από τη ματιά των άλλων, πλέον ήταν μέσα μου. Το είχα κερδίσει με πολύ αγώνα και κόπο, αλλά ήταν ολόδικό μου, ήταν και είναι το δημιούργημά μου, το επίτευγμά μου.
Η αυτοεκτίμηση ρίζωνε βαθιά σε κάθε μου σκέψη, σε κάθε μου λόγο, σε κάθε μου πράξη. Η ουσία της ζωής, η αλήθεια της πραγματικότητάς μου και η αγάπη χωρίς όρους, πλημμύριζαν και φώτιζαν το κάθε μου κύτταρο. Ένα τεράστιο άνοιγμα συνειδητότητας θρόνιαζε μέσα μου, συνοδευόμενο από μια αντίληψη και μια κατανόηση της ζωής, άγνωστες στο παρελθόν. Ιδέες, νέες ιδέες γεννιόντουσαν συνεχώς στο μυαλό μου, με την απόλυτη ανάγκη να τις εκφράσω, ως το δικό μου δώρο προς άλλους ανθρώπους, ως τη συνεισφορά μου για ένα καλύτερο κόσμο. Εκτιμώντας πως, όσο πιο υγιές και φωτεινό είναι το κάθε κύτταρο της κοινωνίας, ο κάθε άνθρωπος, τόσο πιο υγιές και φωτεινό είναι το σώμα της ανθρωπότητας.
Η θηλυκή μου πλευρά είχε ξεπεράσει τη δημιουργικότητά της σε φυσικό επίπεδο, μέσα από τη γέννηση ενός μωρού, για να εκφραστεί ως μια νοητική μήτρα, φέρνοντας στο κόσμο μου δύο δίδυμα : την ενότητα και την ισότητα. Μέσα από τη συνειδητοποίηση πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε ενωμένοι και ισότιμοι, μέσα στην ίδια μας την ύπαρξη, διαλύοντας κάθε ψευδαίσθηση μέσα στην οποία είχα και εγώ μεγαλώσει. Κανείς δεν έφταιγε, ούτε εγώ, ούτε αυτοί που με μεγάλωσαν, καθώς και εκείνοι είχαν την ίδια άγνοια με εμένα. Απλά στη πορεία της ζωής μου, εγώ επέλεξα ένα άλλο μονοπάτι, επιτρέποντας στον εαυτό μου να συντονιστεί με υψηλοδονούμενες ενέργειες δύναμης, συντροφικότητας, απελευθέρωσης, κάθαρσης, αλήθειας, σοφίας, ομορφιάς, πρωτοπορίας, δημιουργικότητας και μοιράσματος, που ένιωθα με ευγνωμοσύνη να μου χαρίζουν κάποιοι, εκεί ψηλά στον ουρανό….
Βιώνω πλέον την εκτίμηση του εαυτού μου, μέσα από τη δική μου εσωτερική ματιά, ελεύθερη από τη γνώμη των άλλων, ελεύθερη από την ανάγκη επιβεβαίωσης από ανθρώπους που σκέφτονται και ζουν μέσα σε ψευδαισθήσεις. Ανακάλυψα μέσα μου νέες πηγές αυτοεκτίμησης , αναγνωρίζοντας τα ταλέντα, τις ικανότητες και τις ποιότητές μου, την εντιμότητα, την υπευθυνότητα, την ειλικρίνεια, τη καλοσύνη, τη γενναιοδωρία, τη συμπόνια, τη καλαισθησία, τη δημιουργικότητα. Αναγνωρίζοντας την αδιάκοπη θέληση για εξέλιξη, μέσα από τη προσπάθειά μου να βελτιώνομαι ως άνθρωπος, να κατανοώ τις εμπειρίες μου, να αποδέχομαι όλες τις πλευρές του εαυτού μου, να διορθώνω τα ελαττώματά μου, να δυναμώνω τις αδύνατες πτυχές μου και να εκφράζω τις δυνατές μου πλευρές. Αναγνωρίζοντας με εμπιστοσύνη και τη δική μου συμμετοχή, σε έναν αγώνα πολλών ανθρώπων, με αυτοσυγκέντρωση σε ένα σκοπό ουσιώδη και παγκόσμιο, νιώθοντας πως είναι η μεγαλύτερη προσφορά στη κοινωνία μας.