Πόση δύναμη δίνουμε σε μήνες, σε ημέρες, σε στιγμές του χρόνου, μέσα από τη σημασία που αποκτούν στις συνήθειες του μυαλού μας….
Έρχονται Χριστούγεννα, «πρέπει» να νιώθουμε χαρούμενοι, να ανταλλάσουμε δώρα, να ανταλλάσσουμε ευχές, να βλέπουμε φίλους….
Έρχεται η πρωτοχρονιά, «πρέπει» να νιώθουμε χαρά γιατί υποδεχόμαστε μια ελπίδα, μια προσδοκία, κάτι καινούργιο, αποχαιρετώντας το παλιό……
Και περνούν οι γιορτές, με την ίδια ταχύτητα με την οποία ήρθαν, παίρνοντας μαζί τους τη χρυσόσκονη και τη μαγεία που άπλωσαν έστω και για λίγες ημέρες στην ζωή μας. Για να αφήσουν πίσω τους μια αίσθηση κενού, προσκαλώντας την ρουτίνα να μπει ξανά στη ζωή μας.
Αυτό ήταν όλο ?
Όχι ….
Αν «βγαίναμε» από τη συνήθεια του μυαλού μας και κοιτάζαμε τη ζωή μας μέσα από μια νέα οπτική γωνία, θα βλέπαμε πως το κάθε τι που προσδοκούμε, το κάθε συναίσθημα, τη κάθε στιγμή που περιμένουμε με χαρά να ζήσουμε τις ημέρες των γιορτών, μπορούμε να τη βιώνουμε τη κάθε ημέρα του χρόνου, όποια και να είναι αυτή.
Όταν ζούμε συνειδητά, όταν κάθε ημέρα είμαστε σε επικοινωνία με τον εαυτό μας, παρατηρώντας το κάθε τι μέσα μας και γύρω μας, κατανοώντας τη κάθε σκέψη και τη κάθε εμπειρία μας, τότε μετατρέπουμε τη κάθε ημέρα του χρόνου σε χαρά, σε γιορτή…..
Μια χαρά που γεννιέται μέσα στο κάθε μας κύτταρο πλημμυρίζοντας όλο μας «το είναι». Γιατί μαθαίνουμε, εξελισσόμαστε, δημιουργούμε και προσφέρουμε….
Βλέποντας τη ζωή, μέσα από αυτό το πλαίσιο, όλες οι ημέρες του χρόνου αποκτούν την ίδια σημασία, την ίδια δυναμική. Όλες οι στιγμές γίνονται σπόροι για να ανθίσουν και να ευωδιάσουν τη κάθε ημέρα με ένα άρωμα κατανόησης και ελευθερίας. «Όλα» γίνονται «ένα» και το «ένα» γίνεται «όλα».
Αν μπορούμε να συμπεριφερόμαστε μέσα από μια προσέγγιση ενδιαφέροντος, καλοσύνης, θετικότητας, αγάπης, μοιράσματος…. τη κάθε στιγμή της ζωής μας, τότε όλη η χρονιά και η κάθε ημέρα της ζωής μας, γίνεται ευλογία.