Το «Εγώ» και ο εγωισμός

to-ego-kai-o-egoismos

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις χθεσινές μου σκέψεις πιστεύοντας ότι θα βοηθήσουν να ξεκαθαρίσουν πολλά πράγματα στο μυαλό του καθενός.

Για όποιον γνωρίζει την αριθμολογία του Πυθαγόρα θα ξέρει πως στο πρώτο τετράγωνο ως μάθημα προς εξέλιξη βρίσκεται το «Εγώ». Σκεπτόμουν τι είναι αυτό που μπερδεύει τον κόσμο, όσο αναφορά τη λειτουργία και έκφραση αυτής της έννοιας και γιατί ο Πυθαγόρας το αναφέρει ως το πρώτο στοιχείο για την εξέλιξή μας. Και συγχρόνως ως το πρώτο από τα εννέα μαθήματα που παίρνει η ψυχή μας στην εξελικτική της πορεία.

Τι υποδηλώνει το «Εγώ»;

Η σκέψη μου και το βίωμά μου στα χρόνια της δουλειάς με τον εαυτό μου, είναι πως το «Εγώ» ορίζει τις έννοιες του «ΕΙΜΑΙ» και του «ΕΧΩ». Νιώθω πως μέσα από αυτές τις δύο έννοιες αποκτώ τη συνειδητότητα της ΥΠΑΡΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ. Η συνειδητότητα αυτή γεννάει την έννοια της ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ. Δηλαδή μέσα από το «Εγώ» και την στήριξη του εαυτού μου, αναπτύσσω την αγάπη του εαυτού μου και όσο περισσότερο αγαπώ τον εαυτό μου τόσο περισσότερο τον στηρίζω. Η διαδικασία δεν σταματάει ποτέ, αυτό άλλωστε είναι και μέρος της μαγείας της.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το χτίσιμο ενός υγιούς και δυνατού «Εγώ», δηλαδή μιας δυνατής ύπαρξης.

Δυνατό «Εγώ» σημαίνει ότι είμαι ΑΥΤΟΦΩΤΟΣ, ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ, ΕΝΩΜΕΝΟΣ, ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟΣ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ, ΑΥΤΟΝΟΜΟΣ, ΑΥΤΑΡΚΗΣ εαυτός. Μέσα από την εσωτερική δουλειά στην αυτογνωσία όλες αυτές οι έννοιες στην πορεία, εκδηλώνονται τόσο αυθεντικά και απλά, όπως σε ένα παιδάκι που μπουσουλάει και ξαφνικά σηκώνεται και στηρίζεται στα πόδια του. Η χαρά είναι απερίγραπτη…

Και όταν το «ΕΙΜΑΙ» ανθίζει τότε το «ΕΧΩ» ακολουθεί. Καθώς για να «έχω» πρέπει πρώτα να «είμαι». Δεν μπορώ να έχω καρπούς αν δεν είμαι γερό δέντρο (Προτείνω να διαβάσετε στο πρώτο μου βιβλίο «Η Ιστορία μιας Σταγόνας» το κεφάλαιο «Το δέντρο της ευτυχίας»).

Συνεπώς δυνατό εγώ δεν σημαίνει ούτε εγωισμός ούτε εγωκεντρισμός. Αυτές είναι οι χαμηλές δονήσεις του εγώ, του ανασφαλούς εαυτού.

Οι υψηλές δονήσεις του «Εγώ» στηρίζουν τον άνθρωπο γιατί εκφράζουν την ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ, η οποία γίνεται πηγή της ελευθερίας του, δηλαδή του να είσαι ο εαυτός σου, να ορίζεις τη ζωή σου και να είσαι ελεύθερος από προγραμματισμούς και ψευδαισθήσεις.

Και ο άνθρωπος τότε γίνεται ΠΗΓΗ και ΣΤΗΡΙΞΗ για τους γύρω του, επεκτείνοντας την αγάπη του εαυτού του σε αγάπη για τους άλλους. Τότε θέλεις οι άλλοι να είναι ελεύθεροι, να είναι καλά με τον τρόπο που επιλέγουν εκείνοι, μέσα από τις δικές τους ανάγκες και θέλω.

Παρατηρήστε πως ο εγωισμός είναι αυτός που δημιουργεί τα προβλήματα στις σχέσεις. Δεν υπάρχει επικοινωνία, δεν υπάρχει σεβασμός, δεν υπάρχει εκτίμηση, δεν υπάρχει ελευθερία, δεν υπάρχει αγάπη. Ο εγωισμός είναι που θέλει να επιβάλει τα δικά του πιστεύω και τρόπο ζωής, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζει καλύτερα τι είναι καλό για τον άλλον. Καθώς μέσα από αυτή τη συμπεριφορά ο εγωισμός τρέφεται. Παίρνει αξία, δύναμη, ασφάλεια.

Είναι σαν να λέει: «Κοιτάξτε με, εδώ είμαι!!!» Δηλαδή δίνει τη δύναμη της ύπαρξής του στους γύρω. Και όσο δεν παίρνει αυτό που προσδοκά τόσο θυμώνει, θλίβεται, ζηλεύει…

Πόσες εσωτερικές ελλείψεις κρύβονται πίσω από τον εγωισμό… Και όλα πηγάζουν από τις καταγραφές στην παιδική μας ηλικία.

Και τι κάνουμε τώρα;

Πρώτον, καλό είναι να αναγνωρίσουμε τη συμπεριφορά μας μέσα από τον εγωισμό και όχι μέσα από το «Εγώ». Αυτό θέλει εσωστρέφεια και παρατήρηση. Όταν την αναγνωρίσουμε και βρούμε μέσα μας αυτό που ψάχνουμε έξω από εμάς, τότε ο εγωισμός αυτόματα διαλύεται. Δεν έχει λόγο ύπαρξης καθώς δεν χρειάζεται να τραφεί από κάτι εξωτερικό από αυτόν. Είναι η στιγμή που ο άνθρωπος βρίσκει μέσα του την εσωτερική του αξία, δύναμη, ασφάλεια, ελευθερία, αγάπη και ευτυχία. (Προτείνω να διαβάσετε το δεύτερο βιβλίο μου, «Ομορφιά»).

Και τότε ο εγωισμός παραχωρεί τη θέση του στην υψηλή δόνηση του «Εγώ», αυτήν της ΑΓΑΠΗΣ, που ενώνει τα «ενάντια» και τα «αντίθετα».

Και τότε τα πάντα μέσα μας και γύρω μας ανατρέπονται, βλέποντας στον κάθε άνθρωπο κομμάτια του εαυτού μας, που κατανοούμε, που αποδεχόμαστε, που συγχωρούμε και που αγαπάμε. Τότε γινόμαστε όλοι ΕΝΑ.

Και τότε αρχίζουμε να βιώνουμε την συν-τέλεια, το τέλος του παλιού και την αρχή ενός νέου κόσμου μέσα μας και γύρω μας. Αποκαλύπτουμε το ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΜΑΣ.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *